" Cambodia…..See Angkor Wat and Die "

เดินทางโดยสายการบิน Air Asia เที่ยวบินที่ FD610 ออกเดินทางเวลา 10:10 น. จากดอนเมือง (DMK) และถึงเสียมราฐ (REP) กัมพูชาเวลา 11:10 น. รถมารับจากสนามบินเพื่อเดินทางไปรับประทานอาหารกลางวัน และเริ่มเยี่ยมชม พร้อมถ่ายภาพ นครวัด (ANGKOR WAT)  รับประทานอาหารเย็น แล้วจึงเดินทางเข้าที่พัก

ชมพระอาทิตย์ขึ้นและถ่ายภาพแสงเช้าที่ นครวัด หลังจากนั้นเข้าเยี่ยมชมและถ่ายภาพที่ นครหลวงนครธม , ปราสาทบายน, พระลานชนช้าง, ลานพระเจ้าขี้เรื้อน, ปราสาทนางสิบสอง, ประตูชัยด้านทิศตะวันตก, ปราสาทพระขรรค์   , ปราสาทนาคพัน, ปราสาทแปรรูป และ ชมความงามของพระอาทิตย์ตกดินและ ถ่ายแสงเย็นที่ โตนเลสาบ

นครหลวงนครธม (ANGKOR THOM)

นครธมนั้นมีความหมายว่า เมืองใหญ่ มีพระราชวังและปราสาทต่างๆมากมาย เป็นช่วงเวลาที่อาณาจักรขอมมั่งคั่งและรุ่งโรจน์เป็นที่สุด

ตื่นตะลึงกับความโอฬารของหินทรายที่แกะสลักเป็นรูปพระพักตร์ของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรซึ่งสลักไว้ทั้งสี่ทิศ ส่วนด้านข้างของกรอบประตูก็จะพบกับประติมากรรมลอยตัวพรอินทร์ทรงช้างเอราวัณ 3 เศียร คอยต้อนรับอาคันตุกะจากแดนไกล

ประตูทางด้านทิศใต้ จัดได้ว่ายังมีความสมบูรณ์ของประติมากรรมลอยตัวของเทวดาและยักษ์ยื้อยุดฉุดนาคเพื่อกวนเกษียรสมุทร อันเป็นตอนเริ่มต้นของนิยายปรัมปราที่พวกพราหมณ์เล่าถึงตอนกำเนิดมนุษย์และจักรวาล

ปราสาทบายน (THE BAYON)

ปรางค์ปราสาทบายนทั้ง 54 ปรางค์ถูกสลักเป็นภาพพระพักตร์ของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ผินพระพักตร์ออกไปทั้งสี่ทิศ เพื่อสอดส่องดูแลทุกข์สุขของเหล่าพสกนิกร ปรางค์ปราสาทละ 4 หน้า จะมีใบหน้าอวโลกิเตศวรรวม 216 หน้า

ระเบียงคตชั้นนอก มีเสาศิลาทรายทั้งสี่ด้านของเสามีภาพสลักนูนต่ำของนางอักสรกำลังร่ายรำ

พระลานชนช้าง (Terrace of the Elephants)

เป็นส่วนหนึ่งของกำแพงเมืองนครธม ลานนี้มีความยาว 350 เมตร ชัยวรรมันที่ 7 พระมหากษัตริย์แห่งจักรวรรดิเขมรเคยใช้เป็นลานทอดพระเนตรขบวนทัพ จัดราชพิธี และเสด็จออกมหาสมาคม

สถานที่แห่งนี้อยู่ต่อเนื่องกับพิมานอากาศในเขตราชฐาน สิ่งก่อสร้างส่วนใหญ่ทำด้วยวัสดุธรรมชาติ จึงหลงเหลืออยู่น้อยในปัจจุบัน ที่เหลือเป็นแต่ฐานพระลาน ส่วนชื่อ "ชนช้าง" นั้นเป็นนามที่ขึ้นใหม่ตามรูปสลักขบวนช้างพร้อมควาญซึ่งอยู่ทางฝั่งตะวันออก นอกจากนี้ ที่พระลานยังมีรูปครุฑและสิงห์ขนาดใหญ่อยู่บนกำแพง

มีการบูรณะเพิ่มเติมสมัยของพระเจ้าชัยวรมันที่ 8 เป็นศิลปะแบบบายน ตั้งอยู่บริเวณกลางเมืองพระนครหลวง หันหน้าเข้าสู่ลานกว้างเรียกว่าสนามหลวง สร้างเพื่อใช้เป็นสถานที่สำหรับพระมหากษัตริย์นั่งทอดพระเนตรการสวนสนาม การซ้อมรบ และการเฉลิมฉลองต่างๆ ตลอดจนการต้อนรับพระราชอาคันตุก

ลานพระเจ้าขี้เรื้อน

เดิมลานนี้มีประติมากรรมลอยตัวรูปบุคคลนั่งชันเข่า ศิลปะแบบบายนตั้งอยู่ แต่เนื่องจากชาวเขมรเห็นว่าเทวรูปองค์นี้ มีรอยกระดำกระด่างเหมือนคนเป็นโรคเรื้อน สอดคล้องกับตำนานพื้นถิ่นที่ว่า มีพระมหากษัตริย์ขอมพระองค์หนึ่งทรงเป็นโรคเรื้อน เพราะไปหลับนอนกับนางนาคที่ปราสาทพิมานอากาศ แล้วเอาดาบฟันนางนาคจนเลือดนางนาคกระเซ็นมาต้องพระวรกาย ทำให้พระองค์กลายเป็นโรคเรื้อน

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาเทวรูปที่เรียกว่า "พระเจ้าขี้เรื้อน" จะเห็นรายละเอียดว่า มีเขี้ยวที่มุมริมฝีปาก ประกอบกับท่านั่งชันเข่าแบบผู้บงการ

บางเรื่องขานว่ากันว่า เป็นดินแดนแห่งคำสาปแช่งที่มีมาแต่โบราณ ลานแห่งนั้น มีคนเรียกกันว่า “ลานพระเจ้าขี้เรื้อน” ลานแห่งนี้ สร้างขึ้นมาเมื่อสมัยศตวรรษที่ 12 มีภาพสลักนูนต่ำมากมาย โดยเฉพาะรูปตุ๊กตาหินที่วางอยู่เรียงรายเป็นแถวนั้น เล่ากันว่า เป็นที่มาของชื่อลานแห่งนี้ และเป็นตุ๊กตาที่ไม่มีใครกล้าแตะแม้แต่นิดเดียว

ตุ๊กตาเหล่านั้น เชื่อกันว่า เป็นตัวแทนแหง่ความวิบัติ ความเลวร้ายที่ได้บังเกิดขึ้นมาจากการสาปแช่งของพระฤาษีที่เล่ากันว่า เป็นแรงอาฆาตพยาบาทที่ตามจองเวรจนอาณาจักรแห่งนี้ล่มสลายในที่สุด

ปราสาทพระขรรค์ (PREAH KHAN)

สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 1734 เป็นปราสาทหินในยุคท้าย ๆ ของอาณาจักรเขมร เป็นพุทธสถานสมัยบายน พระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ทรงสร้างอุทิศถวายแด่พระเจ้าธรณินทรวรมันที่ 2 ซึ่งเป็นพระราชบิดา ปรากฏเจดีย์ทรงระฆังคว่ำขนาดเล็กจำหลักด้วยศิลาทรายตั้งอยู่ภายในปราสาทองค์หนึ่ง ซึ่งเชื่อว่าเป็นที่เก็บอัฐิของพระราชบิดาของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7

ปราสาทพระขรรค์เป็นศาสนสถานที่ล้อมรอบด้วยกำแพงศิลาแลง ตัวอาคารมีลักษณะเด่นที่การก่อสร้างด้วยศิลา 2 ชั้น โดยใช้เสาหินทรายกลมขนาดใหญ่รับน้ำหนักโครงสร้างและคาน ที่บานประตูแต่ละปราสาท มีรูปสลักอสูรเป็นคู่ๆ ยืนถือกระบองเสมือนคอยพิทักษ์ดูแลศาสนสถานแห่งนี้

เป็นที่น่าสังเกตว่า ภาพพระพุทธรูปมักถูกทำลายหรือแก้ไข คงเหลือแต่ภาพจำหลักนูนต่ำของฤๅษี ซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาพฤๅษีกำลังนั่งบำเพ็ญพรตในท่า "โยคาสนะ" (นั่งชันเข่าและไขว้เท้า) สลักอยู่ตามผนังหรือเสาภายใต้ซุ้มเรือนแก้ว

นอกจากนี้ จารึกที่ปราสาทพระขรรค์ยังกล่าวถึงการสร้าง "ธรรมศาลา" (ที่พักคนเดินทาง) และ "อโรคยศาล" (โรงพยาบาล) ตามเส้นทางจากนครธมไปยังเมืองต่าง ๆ รอบราชอาณาจักร และจารึกยังกล่าวถึงการสร้างรูปเคารพ เพื่อประดิษฐานยังหัวเมืองต่างๆ ซึ่งแสดงถึงความใส่ใจในทุกข์สุขของราษฎรและความศรัทธาในศาสนาของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7

ปราสาทนาคพัน (NEAK PEAN)

เป็นปราสาทขนาดเล็ก ตั้งอยู่บนฐานกลมที่มีลักษณะซ้อนลดหลั่นกันลงไปเป็นชั้น ๆ ชั้นสุดท้ายเป็นรูปพญานาค 7 เศียร 2 ตัว โอบล้อมฐานของปราสาทโดยหันส่วนหัวไปทางทิศตะวันออก และส่วนหาง วนอ้อมฐานมาบรรจบกันทางทิศตะวันตก ที่ฐานของปราสาทจำหลักรูปดอกบัวรองรับตัวปราสาท และมีรูปพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรประดิษฐานอยู่ที่ปราสาททั้ง 4 ทิศ

ปราสาทนาคพัน สร้างอยู่กลางสระสี่เหลี่ยมจตุรัสขนาดใหญ่ มีบ่อน้ำขนาดเล็กตั้งอยู่โดยรอบทั้ง 4 ทิศ แต่ละบ่อมีส่วนที่เชื่อมต่อกับสระใหญ่ตรงกลางเพื่อให้น้ำจากสระใหญ่สามารถไหลไปสู่บ่อเล็กได้ การก่อสร้างปราสาทนาคพันธ์น่าจะเกี่ยวข้องกับคติความเชื่อทางศาสนา ผังของปราสาทเป็นลักษณะการจำลองของสระอโนดาต สระอโนดาตเป็นสระน้ำบนสวรรค์มีน้ำที่ใสสะอาดและเต็มเปี่ยมอยู่ตลอดเวลา มีท่าน้ำอยู่ 4 ท่า น้ำในสระอโนดาตจะไหลออกตามช่องภูเขาที่ตั้งอยู่ทั้ง 4 ทิศของสระ ซึ่งปากช่องของภูเขาแต่ละลูกจะเป็นรูปหน้าของสัตว์ 4 ชนิด คือ สิงห์ ช้าง ม้า และวัว

ใน "ย้อนรอยอารยะเมืองพระนคร" ซึ่งเขียนโดย ชากส์ คูมาร์เชย์ และแปลโดยอาจารย์วีระ ธีรภัทร ได้กล่าวถึงรูปจำหลักในทิศทั้ง 4 ของปราสาทนาคพันธ์ว่า ที่สระน้ำทางทิศตะวันตกมีหินสลักเป็นรูปหัวมนุษย์ สระน้ำทางทิศเหนือมีหินสลักเป็นรูปหัวช้าง สระน้ำทางทิศตะวันออกมีหินสลักเป็นรูปหัวม้า และสระน้ำทางทิศใต้มีหินสลักเป็นรูปหัวสิงห์ [4] จะเห็นว่าช่างขอมจำหลักรูปหน้าสัตว์ประจำทิศในแต่ละทิศตามคติความเชื่อเรื่องสระอโนดาต แต่ในทิศตะวันตกกลับจำหลักรูปหน้าคนแทนหน้าวัว

คติความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับการสร้างปราสาทนาคพันมีทั้งความเชื่อทางพุทธศาสนาและศาสนาฮินดูปะปนกัน ตัวปราสาทกลางสระสร้างตามความเชื่อทางศาสนาพุทธ แต่ไม่ปรากฏรูปพระพุทธเจ้ากลับมีรูปสลักของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรแทน

ปราสาทแปรรูป (PRE  RUP)

ภาพสลักพระอินทร์ 

ที่ทับหลังของปรางค์ประธาน มีภาพสลักพระอินทร์ซึ่งเป็นเทพประจำทิศตะวันออก พวงอุบะ (พวงมาลัย) และ เหล่าพรรณพฤกษาถือเป็นต้นแบบของศิลปะยุดแปรรูป

ภาพสลักเทพธิดา

ปรางค์บริวารด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้มีภาพสลักของเทพธิดาที่งดงามบนอิฐและปูนปั้นโบราณของพระนางลักษมี และพระวิษณุภาพสลักพระนางอุมาเทวี และพระศิวะ ส่วนปรางค์ประธานที่อยู่ตรงกลางมีภาพสลักพระพรหม ซึ่งมี 4 หน้าและ 4 กร

ประวัติการสร้าง

พระเจ้าราเชนทรวรมัน ทรงย้ายเมืองหลวงกลับมายังเมือพระนครภายหลังการสวรรคตของพระเจ้าชัยวรมันที่ 4 พระองค์โปรดให้สร้างปราสาทแปรรูป อันเป็นปราสาทบนฐานเป็นชั้นเพื่ออุทิศให้กับพระองค์เองขึ้นที่ริมฝั่งบารายตะวันออก

ลักษณะทางศิลปกรรม

ปราสาทแปรรูป เป็นปราสาทบนฐานเป็นชั้นที่มีปราสาทยอดสร้างด้วยอิฐเช่นเดียวกับปราสาทอื่นๆในศิลปะสมัยพระนครตอนต้น อย่างไรก็ตาม พัฒนาการใหม่ที่สามารถสังเกตได้ก็คือ ปราสาทประธานได้เพิ่มจำนวนเป็นห้าหลังเป็นครั้งแรกและปราสาทเริ่มปรากฏ “อาคารยาวๆ” โดยรอบซึ่งจะเป็นต้นแบบให้กับระเบียงคดในระยะต่อมา อาคารยาวๆเหล่านี้คงใช้เป็นที่เก็บของหรือเป็นที่พัก ด้านหน้าปราสาทปรากฏแท่นสี่เหลี่ยมผืนผ้าซึ่งคงเป็นที่ประดิษฐานโคนนทิมาก่อน ปัจจุบันสูญหายไปแล้ว

ชมพระอาทิตย์ขึ้นและถ่ายภาพแสงเช้าที่ นครวัด (Ankor Wat) หลังจากนั้นเข้าเยี่ยมชมและถ่ายภาพที่ ปราสาทตา พรหม, เบ็งเมเลีย (บึงมาลา) เวลาประมาณ 19:00 น. หลังรับประทานอาหารเย็น เดินทางไปสนามบินเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพโดยสายการบิน Air Asia เที่ยวบินที่ FD619ออกเดินทางเวลา 21:45 น. จากเสียมราฐ (REP) กัมพูชา และถึงดอนเมือง (DMK) กรุงเทพ เวลา 22:50 น.

ปราสาทตาพรหม  (TA PROHM)

เป็นปราสาทที่อยู่กับธรรมชาติมามากกว่า 500 ปี

ที่สารทตาพรหมมีต้นไม้อยู่หลายพันธ์ ต้นที่ใหญ่ที่สุดเรียกว่าต้นสะปง หรือภาษาไทยเรียกว่า ต้นสำโรง มุมที่ชอบถ่ายภาพกันมากจะอยู่บริเวณทางก่อนจะเข้าโคปุระชั้นที่ 3 จะพบต้นสะปงขนาดใหญ่ ขึ้นปกคลุมตรงส่วนกลางของปราสาทแห่งนี้ ลำต้นขึ้นอยู่บนหลังคาโดยมีรากโอบอุ้มตัวปราสาทอยู่ก่อนจะไชลงพื้นดิน 

ภาพแกะสลัก ไดโนเสาร์

มีภาพแกะสลักคล้ายไดโนเสาร์ อยู่บริเวณข้างเสากรอบประตูของโคปุระชั้นที่ 3 ด้านทิศตะวันตก

สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 1729 เป็นปราสาทหินในยุคท้ายๆ ของอาณาจักรเขมร ปราสาทเหล่านี้ถือว่าเป็นสถานที่ของพระพุทธศาสนาที่สมัยนั้นมีความเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก เพราะสมัยนั้นกษัตริย์ที่สนับสนุนให้มีการสร้างปราสาทนี้เป็นวัดในศาสนาพุทธ การดูแลปราสาทต่างๆนั้นรัฐบาลได้ทำการตัดต้นไม้ออกจากปราสาทอื่นๆ เพราะกลัวว่าประสาทจะล้มลงหากต้นไม้ใหญ่โตมากๆ แต่สำหรับปราสาทตาพรมนั้น รัฐบาลมีแนวคิดที่จะคงต้นไม้ไว้เหมือนโบราณที่มีต้นไม้ขึ้นบนปราสาทแทบทุกปราสาทจึงกลายเป็น ลักษณะเด่นของปราสาทตาพรหมคือมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นคลุมตัวปราสาทเป็นจำนวนมาก ไปในตอนหลัง

ปราสาทตาพรมนั้น ในรัชกาลที่กษัตย์นิยมฮินดูได้อำนาจคือจากกษัตริย์นับถือพุทธ จึงให้มีการทำลาย และมีร่องรอยการทำลายมากที่สุด เพราะความต่างของการนับถือศาสนา ปราสาทตาพรมจึงไม่หลงเหลือศิลปะให้พวกเราได้เห็นมากนัก และเนื่องจากใช้ถ่ายทำหนังหลายเรื่อง เช่น ทูมไรเดอร์ เจมส์บอนด์ ฯลฯ

ปราสาทเบ็งเมเลีย (บึงมาลา)

เบ็งเมเลีย (ฺBeng Mealea) เป็นปราสาทที่สร้างเลียนแบบศิลปะของปราสาทนครวัด มีคูน้ำและปราสาท ทางเข้าด้านหน้าทั้ง 4 ทิศ ทำเป็น “สะพานนาคราชหรือสะพานสายรุ้ง” ข้ามคูน้ำที่มีความหมายถึง สีทันดรมหาสมุทร เข้ามาพบกับประตูป้อมศิลาทรายที่มีเรือนไม้อยู่ด้านบน เชื่อมต่อกับกำแพงที่ล้อมรอบทั้ง 4 ด้าน ถัดเข้ามาเป็นชั้นสะพานนาคบาทขนาดใหญ่ วางตัว 2 ระดับ ระดับล่างเป็นสะพานนาคราช มีอัฒจันทร์ปีกกาและขั้นบันไดขึ้นไปชั้นบน ที่เป็นลานสะพานนาคราชขนาดใหญ่นี้เป็นทางลาดยาวเชื่อมต่อกับซุ้มประตูใหญ่หรือ “โคปุระ” เข้าสู่ชั้นใน

​

ปราสาทเบ็งเมเลีย เป็นที่รู้จักกันดีมาตั้งแต่ครั้งที่ นักสำรวจฝรั่งเศส ได้เดินทางเข้ามาสำรวจ หลังการทิ้งร้างมาราว 700 ปี ผ่านมาอีก 100 ปี ได้เกิดสงครามกลางเมืองของชาวกัมพูชา นักรบเขมรแดงใช้ปราสาทแห่งนี้เป็นหนึ่งในที่มั่นเพื่อสงคราม ทำให้ยอดปราสาทหลายหลังถล่มลงมา เมื่อพ่ายแพ้พวกเค้าจากไป ทิ้งระเบิดไว้ที่ปราสาทจำนวนมาก ทำให้ไม่มีใครที่จะสามารถจะเข้าใกล้ปราสาทนี้ในอีกหลายสิบปีต่อมา เมื่อสงครามจบลงได้ส่งเจ้าหน้าที่มาเก็บกู้วัตถุจนปลอดภัย หลังการทิ้งร้างให้เป็นนิทรานครราว 800 ปี

เบ็งมาเลีย หรือเรียกอีกชื่อว่า บึงมาลา มหาปราสาทที่ยิ่งใหญ่ มีสถาปัตยกรรม มีลวดลายที่โดดเด่น และด้วยขนาดที่ใกล้เคียงกับนครวัด จึงได้รับการขนานนามว่า “นครวัดตะวันออก” ในทันที อีกทั้งมหาปราสาทแห่งนี้ยังสร้างขึ้นท่ามกลางพงไพร เมื่อเวลาผ่านไปหลายร้อยปี ทำให้มีมอส รากต้นไม้ขึ้นตามตัวมหาปราสาททำให้เกิดความสวยงามอย่างมาก ประกอบกับเส้นทางเดินในมหาปราสาทที่ไม่สามารถเดินได้สะดวกเหมือนเวลาไปเที่ยวมหาปราสาทที่อื่น ๆ ต้องปีนป่าย เพราะปราสาทอยู่ใสภาพที่ไม่สมบูรณ์นักเนื่องจากถูกระเบิด ก็ทำให้น่าดึงดูดใจไปอีกแบบ